Moje Taekwondo - Dariusz Ćwikliński

Elvis Presley – Król. Jak na Króla przystało, musiał mieć dwór i świtę. Podobno „miał obsesję na punkcie karate”. Kolekcjonował kolejne stopnie Dan i lubił otaczać się mistrzami sztuk walki. Oni mieli pracę, sponsora i reklamę, a jeden z nich dostał nawet żonę Króla – Priscilla Presley porzuciła męża dla Mike'a Stone, mistrza Karate, lansowanego przez Elvis'a. W sferze zainteresowań Presley'a znalazł się także Bill „Superfoot” Wallace. Wallace odniósł poważną kontuzję kolana w 1966 roku. Siedem lat później ponownie znalazł się w punkcie krytycznym: „Wydawało się, że raz na zawsze moja kariera sportowa została przekreślona. Noga nie nadawała się nawet do podpierania.” Wallace był załamany i bezradny. „Mam coś dla Ciebie” - powiedział Elvis i załatwił mu miejsce w Centrum Akupunktury w Los Angeles. „Facet wbił mi 18 igieł od kolana do biodra.” Kuracja okazała się skuteczna. Innym razem Ed Parker i Elvis Presley promowali Bill'a Wallace'a na czwarty stopień czarne

Opracował własny styl walki znany jako „Metoda Wallace'a”: "Nie wiem skąd wziąłem ten pomysł. Nigdy przedtem nie widziałem zawodników koreańskich". To co zrobił, miało głęboki wpływ na walkę sportową na całym świecie. W moim przekonaniu, dokładnie tą metodą walczy i wygrywa Jade Jones . Zobaczcie podsumowanie "Metody Wallace'a": Super Kicking Techniques - 7 Kick Combinations - Bill "Superfoot" Wallace   „Najszybsza lewa noga świata”. Uważa się go za najlepszego technika w historii full contact. Jako zawodnik wziął udział w pierwszych Mistrzostwach Świata w Kickboxingu zorganizowanych we wrześniu 1974 roku przez PKA (Proffesional Karate Association) i zdobył tytuł Mistrza Świata w wadze średniej. W ciągu kolejnych 6 lat stoczył 20 walk zawodowych i wszystkie wygrał ( połowę z nich wygrał przed czasem; 6-krotnie obronił tytuł ).  Ostatni pojedynek stoczył 15 czerwca 1980 roku. Zakończył karierę sportową w wieku 35 lat jako 6-krotny, niezwyciężony

Prawdą jest, że „największe prawdy często brzmią banalnie”. W myśl tej dewizy zawsze należy pamiętać, że treningiem rządzą dwie reguły, które się uzupełniają: po pierwsze: Każdy człowiek ma ograniczoną ilość czasu i energii, które może przeznaczyć na trening. po drugie: Umiesz dokładnie to, co robisz (i tak jak robisz). Poza tym, wszystkimi naszymi działaniami, cokolwiek w życiu robimy, powinny kierować odpowiedzi na cztery pytania: Co ? Jak ? Kiedy ? Dlaczego ? Kluczem do znalezienia odpowiedzi jest właściwie postawione pytanie, nawet to z pozoru banalne. Określ cel treningu, tak pojedynczego jak i całego procesu. Zastanów się, co chcesz ostatecznie umieć lub osiągnąć? Istnieją tysiące ćwiczeń - wszystkich nie zrobisz. Jeżeli nie dokonasz odpowiedniego wyboru, stracisz czas i energię, których nikt Ci już nie odda. Niektóre spośród ćwiczeń mają tę właściwość, że mogą zastąpić cały szereg innych i tych właśnie należy szukać -  100 zł to 100 monet jed

Każdy sam musi odpowiedzieć sobie na pytania:  Co jest stałe, a co tymczasowe? Jak przeżyć swoje życie – co należy i warto robić, a co jest niegodne uwagi? Jaki rodzaj wiedzy jest potrzebny, a co tylko zaśmieca nam głowy? „Dlaczego oni tak walczą? - Szukają wewnętrznego spokoju.” (cytat ze zwiastuna cyklu programów „Fight Club” z 1999 roku, poświęconych Martial Arts, na kanale National Geographic Channel) „Wybór odpowiedniej dla siebie ścieżki zależy od indywidualnych skłonności i zainteresowań. Jest decyzją zgodną z tym, do czego pociąga nas wewnętrzne przekonanie. To wewnętrzne przekonanie, nakłaniające nas do dokonania wyboru, jest głosem głębszej, najczęściej nie uświadomionej, wiedzy o sobie samym... Każdy z nas dąży, choć często nieświadomie, do wydobycia i urzeczywistnienia tej wewnętrznej prawdy o sobie.” (Maria Grodecka, „Ścieżki jogi”, IWZZ 1988) Wiele osób zaledwie prześlizguje się przez życie. Nie potrafią odnaleźć swojej ścieżki. Próbują różnych rzeczy, ale

„Gdy... przybyłem do tego kraju... nie potrafiłem dobrze mówić po angielsku, więc musiałem być dobry w kopaniu”. I rzeczywiście był. Jego występ na Forms Grand Nationals Championship, Long Beach 1974, zaowocował zwycięstwem i wzbudził entuzjazm. Doceniono jego kreatywność i kopnięcia, które określono jako pełne piękna, siły i ekspresji, do tego stopnia, że nawet z odległości można było wyczuć fale energii. Chong Lee urodził się w Korei. W bezpośrednim sąsiedztwie jego mieszkania mieściła się sala treningowa mistrza Chyong Byung Wha, reprezentanta Ji Do Kwan. Chong Lee zaczął treningi w wieku 5 lat i dwa lata później, jako 7-latek został jednym z najmłodszych czarnych pasów. Z racji tak młodego wieku i wysokiego poziomu techniki, stale był zapraszany na pokazy i stał się znany w kręgach Tae Kwon Do. W wieku 9 lat uciekł z domu w góry w poszukiwaniu legendarnych koreańskich mistrzów sztuk walki. W wieku 11 lat zaczął uprawiać Boks Tajski. Styl ten uprawiał przez dwa lata. W tym

Taekwondo jest obecne w Polsce od ponad 40-tu lat. Zobaczcie, ile książek w języku polskim poświęconych Taekwondo ukazało się na przestrzeni tego okresu czasu. Sami oceńcie, czy to dużo, czy mało? Dla porównania: jeden człowiek, wspomniany przeze mnie w poprzednim wpisie, Hee Il Cho , wydał więcej tytułów , niż w Polsce ukazało się w ogóle. Jeżeli macie jakieś dodatkowe informacje na temat książek wydanych w Polsce, proszę o kontakt lub komentarze. TAEKWONDO WTF Tytuł: Taekwondo sport olimpijski i sztuka samoobrony Autor: Kyong Myong Lee, Dariusz Nowicki Rok wydania: pierwsze wydanie 1988 (drugie brak danych, trzecie prawdopodobnie 1995 lub '96) Format: 25 x 19 cm Ilość stron: 232 Okładka: miękka Jest to trzecie wydanie ze zmienioną okładką, rozszerzone: dodano Aneks (m.in. Hosinsul, sygnały, komendy i gesty sędziowskie), zmieniono lub dodano kilka zdjęć w podstawowej zawartości. Tytuł: Taekwondo sztuka stosowania kopnięć Autor: Andrzej Pomian