Walka: Zasady i taktyka walki wg Pu Gill Gwon.

Sytuacje jakie mogą zdarzyć się w walce tworzą niemal nieograniczoną ilość wariantów i możliwości, jednak opierając się na wieloletnich studiach i doświadczeniu, można powiedzieć, że zasady walki są podobne do reguł rządzących działaniami wojennymi.

Zasada pierwsza: przeważnie zwycięża silniejszy

Zasada druga: jeśli siły są wyrównane to wygra ten, kto jest bardziej waleczny

Zasada trzecia: o ile powyższe są równe, wygra ten, kto potrafi przejąć inicjatywę

Zasada czwarta: zaskoczenie odgrywa decydującą rolę w strategii walki

Ostatecznie o zwycięstwie zadecyduje sposób wykorzystania własnych umiejętności i określonej sytuacji.

SIŁA

Sposoby zwiększania siły w ataku i kontrataku:

Skupienie i koncentracja: „Uderzenie może być poparte ciężarem ciała i szybkością, ale bez koncentracji nigdy nie spenetrujesz celu. Myśl tylko o tym, co wykonujesz w danej chwili, a będziesz w stanie zrobić prawie wszystko.”

Szybkość - Pu Gill Gwon preferował krótkie serie np. po 10 uderzeń lub kopnięć powtarzanych co dwie godziny w lekkie, zwiewne cele. Mogły to być liście na gałęzi drzewa lub swobodnie zwisająca kartka papieru. Technika powinna zerwać liście lub rozerwać kartkę.

Wykorzystanie masy ciała – Pu Gill Gwon wykonując technikę praktycznie zawsze wytracał równowagę. Wpadał na przeciwnika lub cel całą masą swojego ciała. Wykonując techniki ręczne przenosił cały ciężar ciała na przednią nogę - tylną zaledwie podpierał na palcach lub zupełnie odrywał od podłogi. Wiele kopnięć wykonywał wspinając się na palce nogi podporowej – w ten sposób przesuwał biodra w kierunku kopnięcia. Często uderzał lub kopał wyskakując w kierunku przeciwnika.

Jego strategię można ująć następująco: Wybierz cel i moment, po czym rzuć się z techniką na przeciwnika całym ciałem jak tygrys, zamiast stać pozując jak strach na wróble, naiwnie przy tym licząc, że go wystraszysz.

„Wejście” z techniką popartą całym ciałem umożliwia głęboką penetrację celu, co w efekcie skutkuje głębokim wbiciem techniki w cel, bądź jego przebiciem lub roztrzaskaniem.

Doskonały timing i precyzja są absolutnie niezbędne do tego typu strategii. „Dokładność musi być idealna. Uderzenie musi być skupione dokładnie na punkcie witalnym. Głupotą byłoby kopać przeciwnika w udo i spodziewać się, że pęknie mu kolano”.

Stopy i dłonie powinny zostać „utwardzone”, a w momencie trafienia w cel, powierzchnia uderzeniowa musi być wyeksponowana i napięta.

WALECZNOŚĆ

Waleczność to cecha bardzo indywidualna. Składają się na nią żądza walki, odporność fizyczna i psychiczna oraz determinacja. Oprócz predyspozycji wrodzonych duży wpływ na waleczność mogą mieć kondycja fizyczna i motywacja.

  TAKTYKA I STRATEGIA

W sparingu ważną rolę odgrywają atak i obrona, jednak kontratak jest najważniejszy. Przy pomocy kontrataku łatwo można wybić przeciwnikowi z głowy jakiekolwiek zapędy ofensywne.

Kontratak opiera się na prawie 3. tj. utrzymywanie i przejmowanie inicjatywy, oraz na prawie 4. tj. zaskoczeniu. Dobre opanowanie technik kontrataku może pomóc w wygraniu każdej walki.

Jeśli tylko unikniesz ataku, to przeciwnik ponowi go. Jeśli unikniesz i w tym samym czasie skontrujesz, to przeciwnik będzie miał małe szanse na obronę, ponieważ przez cały czas będzie poruszał się w twoim kierunku.

Na twoją korzyść wyjdzie umiejętność przewidywania odsłonięć przeciwnika i atakowanie ich. Ułamek sekundy decyduje o wykorzystaniu rozpędu przeciwnika w taki sposób, aby nie był w stanie uniknąć twojego kontrataku.

Zawsze kontratakuj z najkrótszego z możliwych dystansów oraz w taki sam sposób unikaj ataków przeciwnika. Ważnym jest, abyś przez cały czas był skoncentrowany i nie spuszczał wzroku z przeciwnika.

Trening technik kontrataku jest w stanie wykształcić spokojne i skuteczne reakcje w momencie zagrożenia.