Istota Taekwondo: Are You Experienced ?

Każdy sam musi odpowiedzieć sobie na pytania: 
Co jest stałe, a co tymczasowe?
Jak przeżyć swoje życie – co należy i warto robić, a co jest niegodne uwagi?
Jaki rodzaj wiedzy jest potrzebny, a co tylko zaśmieca nam głowy?

„Dlaczego oni tak walczą? - Szukają wewnętrznego spokoju.” (cytat ze zwiastuna cyklu programów „Fight Club” z 1999 roku, poświęconych Martial Arts, na kanale National Geographic Channel)

„Wybór odpowiedniej dla siebie ścieżki zależy od indywidualnych skłonności i zainteresowań. Jest decyzją zgodną z tym, do czego pociąga nas wewnętrzne przekonanie. To wewnętrzne przekonanie, nakłaniające nas do dokonania wyboru, jest głosem głębszej, najczęściej nie uświadomionej, wiedzy o sobie samym... Każdy z nas dąży, choć często nieświadomie, do wydobycia i urzeczywistnienia tej wewnętrznej prawdy o sobie.” (Maria Grodecka, „Ścieżki jogi”, IWZZ 1988)

Wiele osób zaledwie prześlizguje się przez życie. Nie potrafią odnaleźć swojej ścieżki. Próbują różnych rzeczy, ale w nic nie potrafią się zaangażować.

Sztuka walki to ścieżka fizycznego opanowania własnego organizmu oraz medytacji w ruchu. Jest to bardzo indywidualna kwestia – chodzi o „szczere wyrażanie samego siebie” (Bruce Lee). Celem nie jest bycie najlepszym – przecież „Zawsze znajdzie się większa ryba.” (cytat z filmu „Gwiezdne Wojny”). Celem jest bycie jak najlepszym w odniesieniu do samego siebie – na miarę własnych możliwości.

Kształtują nas nasze doświadczenia. Pod ich wpływem zmieniamy się i dojrzewamy. Kwintesencją sztuki walki jest trening. Trening, czyli wykonywanie określonych ćwiczeń jest tym co odróżnia nas od innych ludzi. Trening pozwala zdobyć doświadczenie i wiedzę o sobie samym, a także sprawia, że praktyka sztuki walki staje się stylem życia i stanem umysłu.

"Jest to wprost fascynujące, że nawet najprostsze działanie fizyczne, lecz odpowiednio ukierunkowane, może stać się zalążkiem rozwoju wewnętrznego, ten zaś z kolei umożliwia nową jakość działań. Ta wzajemna relacja jest uniwersalna, praktycznie dostępna dla każdego. Osoby, które nie potrafią zaangażować się całym sobą, nigdy nie przekroczą stadium, choćby nie wiem jak sprawnego, ale zawsze tylko rzemieślnika. Ci zaś, którzy za kryterium przyjmą nie ocenę innych, ale nie mające końca dążenie do ideału, mają szansę stać się prawdziwymi artystami (a sztukę tworzą wyłącznie artyści).

Ten sposób postępowania pozwala w końcu na nabranie dystansu do spraw materialnych. Niweluje żądzę posiadania i chęć wywyższania się - dwie największe zmory ludzkości. Tak więc poprzez prostą metodę używania stopy "TAE" i pięści "KWON", można wejść na drogę rozwoju wewnętrznego "DO". Paradoksem jest, że ostatecznie nie umiejętności walki "TAE" i "KWON", ale właśnie duchowa wolność i niezależność "DO", daje największe poczucie bezpieczeństwa." ("Podręcznik Taekwondo" - fragment Wstępu)